Pole Sport: Οι Προκλήσεις της Αναγνώρισης και η Διατήρηση της Χορευτικής Ελευθερίας

Το Pole Sport είναι απαιτητικό, δε θα διαφωνήσει κανείς. Ή μήπως κάτι μας χαλάει εδώ; Σπορ ή χορός; Ή και τα δύο; Το τελευταίο διάστημα και λόγω της αναγνώρισης του Pole ως άθλημα από έναν Διεθνή Αθλητικό Οργανισμό όπως είναι η GAISF (Global Association of International Sports Federations) πολλά ακούγονται για τη φύση και την πορεία του Pole Dancing. Αν θα χαθεί η εκφραστικότητα και η ελευθερία που προσφέρει ο χορός χωρίς κανόνες.

Σημασία έχει να μας μιλάει στην καρδιά και να γινόμαστε καλύτεροι μέσα από αυτό. Είτε το κάνουμε ως σπορ είτε ως χορό. Εμείς αυτό πρεσβεύουμε και επιθυμία μας είναι να ακούγονται όλες οι πλευρές. Γι αυτό θελήσαμε να ρωτήσουμε απευθείας την πηγή για να μας λύσει κάποιες απορίες.

Επικοινωνήσαμε με την Ελληνίδα μέλος της επιτροπής της Διεθνούς Ομοσπονδίας Αθλημάτων επί Στύλου (IPSF) κα Δήμητρα Κουρματζή.

Η ίδια δικηγόρος με αδυναμία στους κανόνες και στην ύπαρξη διαφάνειας όπως όλοι μπορούμε να αντιληφθούμε, αλλά και με πάθος για το Pole Dancing προσπαθώντας να βοηθήσει με όσα μέσα μπορεί την κοινότητα. Κάνει και μαθήματα 3 χρόνια τώρα. Ας δούμε τι μας είπε.

Η Πορεία του Pole Dancing προς Αναγνώριση και Προκλήσεις

Πως νιώθετε για το ότι το pole έχει πάρει καταρχήν αναγνώριση από το GAISF;

Αρχικά νιώθω περήφανη και για το άθλημά μου που εντάσσεται επισήμως πλέον σε αυτά που είναι αναγνωρισμένα αλλά και για τις προσπάθειες του οργανισμού στον οποίο συνεισφέρω που επέφεραν τα συγκεκριμένα αποτελέσματα (μιας και είναι η μοναδική ομοσπονδία που θα μπορούσε και όντως πέτυχε την αναγνώριση). Φυσικά και θεωρώ ότι αυτό είναι ένα βήμα προς την θετική κατεύθυνση αλλά έχουμε ακόμα πολύ δρόμο μέχρι να θεσμοθετηθεί σαν άθλημα / χορός διότι οι διαδικασίες που πρέπει να γίνουν είναι δύσκολες από χρονική και νομική άποψη.

Θεωρείτε ότι η αναγνώριση επιφέρει θετικά αποτελέσματα;

Θεωρώ ότι μέχρι στιγμής και δεδομένου του ότι το pole έχει αρχίσει και αποκτά περισσότερους οπαδούς ο κάθε ένας ουσιαστικά μπορεί να κάνει ότι θέλει.  Δάσκαλοι χωρίς σχετική εκπαίδευση, διαγωνισμοί χωρίς κανόνες κτλ. Η ύπαρξη της IPSF και η οποιαδήποτε αναγνώριση σε επίσημο επίπεδο από παγκόσμιο ρυθμιστικό φορέα παρέχει και έναν άλλον τρόπο λειτουργίας του κλάδου από το πώς ιδρύονται ομοσπονδίες, τις τεχνικές προδιαγραφές των φιγούρων μέχρι και το πως εκπαιδεύονται οι κριτές και πως θα βαθμολογηθούν χορογραφίες.

Αυτό δεν θα επηρεάσει και θα δεσμεύσει το άθλημα;

Κατά τη δική μου άποψη όχι. Δεν αναγκάζεται κανείς να προσαρμοστεί στα καινούρια δεδομένα. Θα ωφεληθούν μόνο αυτοί που θέλουν να κάνουν χρήση της σταδιοδρομίας αυτής. Το ότι κάποιοι φορείς και κάποιοι διαγωνισμοί θα τηρούν συγκεκριμένους κανόνες δε σημαίνει ότι θα επιβάλλεται σε άλλους ιδιωτικούς φορείς / διαγωνισμούς να κάνουν το ίδιο.

Για το άθλημα υπό το πρίσμα της αναγνώρισης τι σημαίνει;

Πρακτικά σημαίνει ότι οι ομοσπονδίες (όχι σύλλογοι και σωματεία) που θα ιδρύονται, θα υπόκεινται σε αυστηρούς κανόνες που θα ισχύουν ανεξαιρέτως για όλες. Στην Ελλάδα παραδείγματος χάριν δεν μπορεί να ιδρυθεί άλλη ομοσπονδία γιατί ήδη υπάρχει μία που εκπροσωπεί τη χώρα και έχει πάρει έγκριση από την IPSF. Επίσης υπάρχει και ένας κώδικας που έχει συνταχτεί σχετικά με τις φιγούρες του αθλήματος το οποίο περιγράφει τις τεχνικές προδιαγραφές για την κάθε φιγούρα. Κάνοντας χρήση αυτού του κώδικα έχει μεγάλα οφέλη. Σημαίνει ότι όλοι θα μαθαίνουμε τις ίδιες φιγούρες βάσει των τεχνικών του προδιαγραφών σε όποια χώρα και εάν γίνεται το μάθημα και από όποιον δάσκαλο και εάν την μαθαίνουμε.

Ναι αλλά το Pole είναι και χορός πώς μπορείς να περιορίσεις την εκφραστικότητα;

Την εκφραστικότητα δεν την περιορίζεις ούτε περιορίζεις τον χορό αλλά πως μπορείς να θεωρείς ότι το Pole είναι παγκόσμιο χωρίς να υπάρχει ομοιομορφία στα βασικά του σημεία. Είναι σαν ο κάθε καθηγητής ξένης γλώσσας να σου δίνει άλλη ερμηνεία για κάποιες λέξεις ή ο κάθε δάσκαλος χορού να σου μαθαίνει άλλα βασικά βήματα. Η κατάληξη θα ήταν να μην μπορείς ούτε να συνεννοηθείς με κάποιον μιλώντας μια γλώσσα ούτε να χορέψεις με κάποιον άλλον παρτενέρ. Αυτή είναι η λογική ότι η ομοιομορφία σε παγκόσμιο επίπεδο επιφέρει και άλλα αποτελέσματα –παγιώνει το άθλημα– το πώς θα επιλέξεις να κάνεις χρήση αυτών των φιγούρων είναι στην διακριτική χορευτική ευχέρεια του καθενός. Το τι στοιχεία και ύφος θέλεις να έχει ο χορός ο δικός σου είναι και πάλι στη δική σου κρίση.

Το Pole Sport ενώ έχει και καλλιτεχνικά στοιχεία εστιάζει στο αθλητικό δομημένο κομμάτι του Pole και μπορεί γι’ αυτό να θεωρείται από κάποιους πιο “στεγνό”. Η δική μου άποψη είναι ότι απλά το βλέπω ως κάτι διαφορετικό – εξάλλου ένας καλλιτέχνης μπορεί να βγάλει ψυχή και ένταση ακόμα και δεμένος χειροπόδαρα άρα η ύπαρξη κανόνων δεν θα έπρεπε να θεωρούνται εμπόδιο ή αλλοίωση του πνεύματος ενός χορευτή. Σε πρακτική εφαρμογή βλέπουμε και από άλλα αναγνωρισμένα αθλήματα (συγχρονισμένη κολύμβηση, καλλιτεχνικό πατινάζ κτλ.) ότι έχουν διατηρήσει την ομορφιά τους, την κίνησή τους, την ψυχή τους, τη ρευστότητά τους σε συνδυασμό με το να πρέπει να τηρούν κάποιες προδιαγραφές.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να κάνω μια διευκρίνηση. Το Pole Sport και το Pole Dancing είναι κάτω από την γενική ομπρέλα του Pole, απλά το καθένα εστιάζει σε κάτι άλλο. Δεν ακυρώνει η ύπαρξη του ενός την ύπαρξη του άλλου –συνυπάρχουν όπως το tango (που έχει και Ballroom – Argentinian κτλ). Φυσικά και έχουν πολλές ομοιότητες αλλά και αρκετές διαφορές, δεδομένου του ότι το ένα πλέον υπόκειται σε κανόνες (που ήταν απαραίτητοι ώστε να αναγνωριστεί) ενώ το άλλο δε διέπεται από κανέναν κανονισμό.

Τη χρειαζόμαστε την αναγνώριση αυτή; Και γιατί αναγνωρίζεται ως άθλημα και όχι ως χορός;

Αρχικά να ξεκαθαρίσουμε ότι για να γίνεται αυτή η προσπάθεια υπήρχαν άτομα (και αρκετά, εάν υπολογίσουμε των αριθμό των ομοσπονδιών, τα μέλη τους, αυτοί που κατέβαιναν στους αγώνες των ομοσπονδιών και όλα τα μέλη τις κοινότητας που είναι υπέρ)  που την αναζητούσαν. Τίποτα δεν είναι αναγκαίο –έγινε αυτή η κίνηση ως ένα βήμα προς μία κατεύθυνση– τώρα εάν είναι σωστή ή λάθος ο κάθε ένας κάνει τον απολογισμό του και κρίνει βάσει των δικών του αναγκών. Στην προκειμένη, μιλάτε με έναν δικηγόρο που έχει αδυναμία στους κανόνες και στην ύπαρξη διαφάνειας. Αυτή την αλλαγή επιθυμούσα εγώ μαζί με πάρα πολλούς άλλους. Να μπορώ να παρακολουθώ διαγωνισμούς χωρίς να δυσανασχετώ για το ότι οι ίδιοι αθλητές κατεβαίνουν και διαγωνίζονται στα ίδια επίπεδα κάθε χρόνο ενώ προφανώς αυτό δεν είναι αξιοκρατικό ή για ποιο λόγο προχωρημένοι αθλητές διαγωνίζονται με αρχάριους, να μην αναρωτιέμαι με ποια κριτήρια κερδίζει ο κάθε αθλητής ή εάν έχει πάρει ουσίες για τις οποίες δεν θα χρειαστεί να απολογηθεί ποτέ ή εάν τελικά όλοι αυτοί οι φορείς που ιδρύονται και δηλώνουν ότι εκπροσωπούν την κοινότητα του Pole Dancing είναι υπόλογοι σε κάποιον.

Ως άθλημα αναγνωρίστηκε γιατί είναι ΚΑΙ άθλημα. Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος που έχει ανέβει σε ανάποδη φιγούρα (εγώ το κάνω μόνο εφόσον έχω την διαθήκη μου κάπου κοντά και έχω πάρει και την καθηγήτρια μου αγκαλιά) και να πιστεύει το αντίθετο. Εξάλλου εάν δεν ήταν άθλημα δεν θα πληρούσε τις προϋποθέσεις για την καταρχήν αναγνώριση. Δεύτερον αποταθήκαμε στο GAISF που αναγνωρίζει αθλήματα. Εάν είχε αναγνωριστεί ως χορός να είστε βέβαιοι ότι σήμερα θα απαντούσα στο γιατί αναγνωρίστηκε ως χορός και όχι ως άθλημα.

Σε όλους αυτούς που κρίνουν την προσπάθεια αυτή έχετε να πειτε κάτι;

Όχι –δεν μπορεί να αρέσουν τα πάντα σε όλους.  Άλλοι έχουν αδυναμία στα ανοίγματα, άλλοι στους κατακόρυφους, άλλοι στον χορό δαπέδου– οι προτιμήσεις είναι πάντα προσωπικές και οι απόψεις όλων σεβαστές. Μία κοινότητα είμαστε που αγαπάμε το ίδιο πράγμα κρίμα είναι να διχαστούμε και να μειώσουμε τα θέλω, τον κόπο, τις ώρες, την προσπάθεια και τον ενθουσιασμό μιας μερίδας της.

Συμπερασματικά

Καθώς το Pole Sport συνεχίζει το ταξίδι της αναγνώρισης, προκαλεί ερωτήματα για την ισορροπία μεταξύ κανόνων και εκφραστικότητας. Όποια κι αν είναι η προοπτική, το Pole Sport παραμένει ένας παγκόσμιος κόσμος που συνδυάζει πάθος και πρόκληση.

Πώς βλέπετε την αναγνώριση του Pole Sport; Προτιμάτε τον χορό, τον αθλητισμό ή κάτι ανάμεσα; Αφήστε το σχόλιό σας παρακάτω!